Oisterwijk – Oktober 2023
Waar gaat het in de synode die momenteel gaande is in Rome over. Herhaaldelijk krijgen we van officiële Vaticaanse zijde te horen, dat het niet over theologie gaat, ook niet over doctrinaire zaken en ook niet over LGBTQ+, wijding van vrouwen en het celibaat. Het is ook al niet de bedoeling om de hiërarchische aard van de kerk te ondermijnen of te vervangen of om het besluitvormingsproces te democratiseren. Nee, het zou gaan over de vraag wat synodaliteit is. Het is tenslotte een synode over synodaliteit.
Niemand schijnt te weten wat dat is, en daarom heeft de paus bedacht dat we daar maar een synode voor moeten organiseren. Dan komen we daar misschien achter. Hoe? Door te luisteren. Maar dan ontkom je er niet aan dat er ook gesproken moet worden. Door wie? Door mensen die door de paus zijn uitgenodigd.
Zo had paus Franciscus een theoloog uitgenodigd die met droge ogen het volgende verkondigde: “Als we de consensus bereiken dat de Kerk wezenlijk synodaal is, zullen we de hele Kerk, alle instellingen, het hele leven van de Kerk in synodale zin moeten heroverwegen.” Een van de aanwezige bisschoppen bevestigde openlijk dat het nodig zal zijn om af te wijken van de apostolische traditie. En zo zijn er inmiddels talrijke sprekers geweest die de revolutie preken. Dat het niet over theologie of doctrine gaat is niet langer vol te houden. Het gaat voornamelijk daar over. We gaan het zien. Over een paar dagen verschijnt het eindrapport (dat waarschijnlijk al lang klaar is) en wordt ook het volk Gods getrakteerd op een brief. Dat de heilige Geest daar niets mee te maken heeft is inmiddels wel duidelijk.
Wat synodaliteit ook moge betekenen, synodes zijn er in ieder geval om te ontdekken hoe we in de huidige tijd te werk moeten gaan om te bevorderen dat mensen tot Christus gebracht worden. Probleem is evenwel dat Jezus en het zielenheil (daar gaat het uiteindelijk toch om in het geloof) nauwelijks ter sprake gekomen zijn in alle luistersessies, schema’s en betogen.
Aan Kerkvaders, heiligen en theologen wordt niet gerefereerd, aan Bijbel en Traditie ook al nauwelijks, de paus citeert voornamelijk zichzelf, en van enig filosofisch denken is al helemaal geen sprake. Het is vooral het gevoel dat het spreken beheerst. Heldere ideeën heeft dat niet opgeleverd, terwijl een synode toch bedoeld is om helderheid te verschaffen. Als er iets is dat Franciscus niet doet, is het dat wel. Dat blijkt wel weer uit de antwoorden op de Dubia-vragen. Zonder heldere ideeën blijven we in het duister tasten naar schaduwen in de nacht en resteert ons niets anders dan hersenspinsels die dichter of verder van de waarheid staan. Maar naar de waarheid wordt niet gezocht. Het is toch de waarheid die ons vrij maakt? Wat heeft het voor zin om het pastorale aspect te benadrukken als niet duidelijk is dat het op de waarheid geënt is? Woorden als ‘irregulier’, ‘sodomie’ en ‘zondebesef’ worden zorgvuldig vermeden. Iemand zou er zich eens aan kunnen storen, of nog erger, buitengesloten voelen.
Wil u meer lezen over dat we spreken vaneen kerk van de ‘Goddelijke openbaring‘? Klik dan hier, of klik één van de andere ’tags’ boven aan deze post.
Wilt u plek geven aan uw vragen omtrent het ‘Synodale proces‘ en zoekt u meer helderheid daarover? Klik dan hier.
